Michael Jackson: Το προφίλ ενός δυστυχισμένου ανθρώπου.

Δεν θα ασχοληθώ με το καλλιτεχνικό προφίλ του Michael Jackson, τό'χουν κάνει άλλωστε τόσοι άλλοι και είναι αναμφισβήτητο πως επρόκειτο για ένα ταλαντούχο άνθρωπο, με εκπληκτικές ικανότητες πάνω στη σκηνή, ο οποίος επηρέασε όσο κανείς την εξέλιξη της μουσικής σκηνής, με παγκόσμια εμβέλεια. Θα ασχοληθώ όμως με τις πτυχές της ιδιόρρυθμης προσωπικότητάς του, που τόσο πολύ είχαν απασχολήσει, όσο ζούσε, τόσο τον τύπο, όσο και ειδκούς επιστήμονες που τον παρακολουθούσαν από απόσταση, αφού κοντά του, επιτρεπόταν να βρίσκονται μόνο πρόσωπα της επιλογής της δικής του αλλά κυρίως των εκάστοτε δισκογραφικών εταιρειών που συνεργαζόταν, οι οποίες ενδιαφέρονταν όχι φυσικά για τον άνθρωπο Michael Jackson αλλά για την εικόνα του στάρ που έβγαινε προς τα έξω στο "αγοραστικό κοινό".

Γεννημένος το 1958, Αφρο-Αμερικανός, παιδί υπερ-πολύτεκνης φτωχής οικογένειας, με δύσκολα παιδικά χρόνια και κακή σχέση με τον πατέρα του, ο οποίος ήταν βίαιος μαζί του και πάντοτε κορόϊδευε τον μικρό Michael Jackson για τη μεγάλη του μύτη... Μάρτυς του Ιεχωβά μέχρι το 2008, όταν ασπάστηκε τον Μουσουλμανισμό.

Από την κυκλοφορία του Thriller, την εκρηκτική του παγκόσμια επιτυχία και μετά, αρχίζει να εκδηλώνει πολύ σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα, που έχουν σχέση με την εικόνα που ο ίδιος έχει με τον εαυτό του καθώς και με την περιορισμένη έως ανύπαρκτη δυνατότητά του να αντιλαμβάνεται τα όρια μεταξύ καλού και κακού. Σε συνεντεύξεις του ομολογεί ότι δε τον ικανοποιεί το Αφρο-Αμερικανικό του παρουσιαστικό και θέλει με κάθε τρόπο να μεταβληθεί σε λευκή Ευρω - Αμερικάνα γυναίκα! Αρχίζει να υποβάλει τον εαυτό του σε επανειλημμένες ρινοπλαστικές επεμβάσεις (πλαστικοί χειρουργοί που γνωρίζουν τα πράγματα μιλούν για περίπου 30-40), οι οποίες στην αρχή έχουν καλά αποτελέσματα στην πορεία όμως καταλήγουν σε σήψη των ιστών του. Στο τέλος και αφού κυριολεκτικά έχει μείνει χωρίς ρουθούνια, βρίσκεται κάποιος Γερμανός πλαστικός χειρουργός να κόψει τμήμα από το αυτί του για να δημιουργήσει εξ αρχής ρινική κοιλότητα, η οποία είχε εξαφανιστεί...

Δεν είναι όμως μόνο η μύτη... Αλλάζει τα ζυγωματκά του, αλλάζει πάνω από πέντε φορές το σχήμα του προσώπου του, από οβάλ σε τετράγωνο και τανάπαλι, αλλάζει το σαγόνι του αμέτρητες φορές, μεγαλώνει τα μάτια του τραβώντας τα προς τα πίσω για να χάσουν το Αφρο-Αμερικάνικο σχήμα τους και το χειρότερο από όλα, υποβάλλεται σε φοβερές ορμονολογικές 'παρεμβάσεις' ώστε να αλλάξει χρώμα δέρματος, από μαύρο σε λευκό, να λεπτύνει τη φωνή του ώστε να ακούγεται πολύ λεπτή γυναικεία και να μην υπάρχει καθόλου τριχοφυΐα στο σώμα του.. (Ο ίδιος ισχυριζόταν ότι έπασχε από μία δερματοπάθεια και η αλλαγή του χρώματος ήταν αποτέλεσμα της θεραπείας). Αρχίζει να βάφεται γυναικεία και να φορά περούκα. Στις δημόσιες εμφανίσεις του τις περισσότερες φορές φοράει μάσκα που καλύπτει τη μύτη και το στόμα του... το ίδιο κάνει και στα δυό του παιδιά. Εχει γίνει εν τω μεταξύ πατέρας.
Ψυχολόγοι και ψυχίατροι στην Αμερική των έχουν αποκαλέσει από χρόνια, ως άτομο νοσηρό, με διαταραγμένη αίσθηση της ταυτότητάς του, διανοητικά ασταθή, και ψυχικά ανισόρροπο. Διαταραγμένη προσωπικότητα που καταφεύγει σε αυτο-ακρωτηριασμό (Self-mutilation) για να επιτύχει την τελειοποίηση του εγώ του όπως αυτός νοσηρά την εννοεί. Κάποιοι τον θεωρούν τόσο άρρωστο ώστε να είναι απίθανο ότι κατανοεί το νόημα των αυτοκαταστροφικών του πράξεων. Εχει δοκιμάσει τα πάντα πάνω στο σώμα του για να νοιώσει καλύτερα με την εικόνα του εαυτού του, εκτός από αυτό που ήταν εντελώς επιβεβλημένο και που κανείς μα κανείς από το οικογενειακό και επαγγελματικό του περιβάλλον δεν του συνέστησε. Την εντατική ψυχοθεραπεία.
Και αναρωτιέμαι... είχε μεγάλη οικογένεια, αδέλφια, γονείς.. κανείς μα κανείς δεν βρέθηκε κοντά του να τον βοηθήσει? Κανείς να τον πείσει πως χρειαζόταν ψυχιατρική θεραπεία? Μα αλήθεια τί απήχηση θα είχε αυτό στους θαυμαστές του? Θα ήταν καταστροφικό για την εικόνα του Βασιλιά της Πόπ.!! Κανείς δεν έβαλε τη ψυχή του πάνω από την καριέρα του.

Πολλές φορές τέθηκε το ερώτημα αν ο άνθρωπος αυτός ήταν ικανός να έρχεται στο άμεσο περιβάλλον του σε επαφή με παιδιά. Είχε μία νοσηρή σχέση με τα παιδιά, σύνδρομο του Πίτερ Πάν το είπαν κάποιοι, δηλαδή μία θεοποιημένη εικόνα για τον εαυτό του και επιθυμία να τον ακολουθούν παντού τα παιδιά.. Και ο ίδιος εμφάνιζε σε πολλές δραστηριότητές του παλιμπαιδισμό. Επειδή ακριβώς η κατακερματισμένη του προσωπικότητα δεν του άφηνε περιθώρια συνείδησης των ορίων μεταξύ καλού και κακού, θεωρήθηκε ακατάλληλος ακόμη και για τα δικά του παιδιά. Κι αυτό γιατί άνθρωποι με τη δική του αρρωστημένη τάση αυτο - ακρωτηριασμού τείνουν να πράττουν το ίδιο και σε ανθρώπους πάνω στους οποίους ασκούν εξουσία. Τους θεωρούν κομμάτια του τέλειου εαυτού που θέλουν να πλάσουν. Πολλοί πάγωναν στην ιδέα ότι ο λόγος που εμφάνιζε δημόσια τα παιδιά του φορώντας μάσκες ή πέπλα, με καλυμένες μύτες και στόματα, ήταν ότι τα είχε υποβάλει στις ίδιες πλαστκές επεμβάσεις, ώστε ούτε αυτά να μην έχουν τίποτα που να θυμίζει την έστω και κατά το ήμισυ Αφρο-Αμερικάνικη ρίζα... Θλιβερές διαπιστώσεις για έναν άνθρωπο που η ζωή του φέρθηκε τόσο καλά. Του έδωσε χρήμα, δόξα, ταλέντο... Πίσω από τα εκτυφλωτικά φώτα της δημοσιότητας, πίσω από τη λάμψη, βρισκόταν ένα δυστυχισμένο πέρα για πέρα πλάσμα, που ζούσε την δική του κόλαση. Είχε πεί ο ίδιος σε μία από τις τελευταίες του συνεντεύξεις πως ίσως να μην υπάρχει στον κόσμο άλλος άνθρωπος που να αισθάνεται τόση μοναξιά όσο αυτός. Φοβόταν το χρόνο, φοβόταν τη φθορά, φοβόταν τα γηρατειά. Τους ξέφυγε με άδοξο τρόπο.

Στην κοινωνία που ζούμε οι φτωχοί που είναι ψυχοσωματικά άρρωστοι και έχουν προκαλέσει οι ίδιοι σωματικές κακώσεις στον εαυτό τους θεωρούνται κοινωνικά απόβλητοι και φρικιά. Οι πλούσιοι όμως που είναι ψυχοσωματικά άρρωστοι και έχουν προκαλέσει οι ίδιοι σωματικές κακώσεις στον εαυτό τους έχουν την πολυτέλεια να θεωρούνται "εκκεντρικοί" . Γιατί συμβαίνει αυτό? Γιατί η κοινωνία μας είναι διεφθαρμένη και το χρήμα "κουκουλώνει" την τρέλα.

Ο Θεός να τον αναπαύσει κι ας προστατέψει τα παιδιά που άφησε πίσω του.